MANİSA'DA ÜRETİM BİÇİMİ: ÜZÜM ÜRETİCİLİĞİ
Resim 1: Üzüm Kesme İşlemi
Kaynak: http://www.haberler.com (21.03.2014)
Her bölgenin iklim
koşullarına ve yer şekillerine göre, geçim kaynakları vardır. Ege'nin iklimi ve
yer şekilleri tarıma, hayvancılığa ve sanayiye de uygundur. Ben yaşadığım yerde
ve köyümdeki önemli üretim kaynaklarından olan üzüm yetiştiriciliğinden bahsetmek
istiyorum.
Temmuz ve ağustos
ayları üzüm yetiştiren çiftçilerin telaşının başladığı aylardır. Bağı olan
herkesin yıllardır birlikte çalıştığı işçileri vardır. Bizim oralarda amele
denir. Bağların dönümüne göre üzüm kesme işlemi 10-15 gün sürer. Üzümler özel
bağ makasıyla kesilir kelter dediğimiz plastik sepetlere
doldurulur. Kelterdeki üzümler özel zirai ilaçların olduğu sulara bandırılır.
Ve serilir. Üzümleri serdiğimiz yerlere sergi diyoruz. Üzümler, ya düz bir
beton zemine ya da muşamba üzerine serilir. Üzümler kesilip serildikten sonra
çiftçinin en büyük duası o süreçte yağmurun yağmamasıdır. Eğer yağmur yağarsa
üzümün kalitesi düşer. Üzüm kuruyunca özel ayrıştırıcılarda çöpleri ayrılır.
Bütün bu işler bittikten sonra çiftçiler üzümlerini TARİŞ'e ya da tüccarlara
satarlar. Tüccarlar ya da Tariş üzümü alırken kalitesine göre numaralandırarak
fiyat belirler.
Resim 2: Üzüm Sergisi
Kaynak: http://www.gidatarim.com (21.03.2014)
Satılmayan eve ayrılan
üzümlerden rakı ve pekmez yapılır. Rakı yapımının detaylarını net bilmediğim
için pekmez yapımından bahsedebilirim. Pekmez
yapımı için en önemlisi özel toprağıdır. Bu toprak pekmezin bozulmasını ve
ekşimesini engeller. Üzümler sadece pekmez için kullanılan çizmelerle çiğnenir
sonra posasının ayrışması için çuvala konur. Daha sonra pekmezin toprağı da
eklenerek kaynatılır. Son olarak üzerinden köpüğü alınır ve kavanozlara konup
kapatılır.
Resim 3: Pekmez Yapımı
Kaynak: http://alasehirphiladelphia.blogcu.com (21.03.2014)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder